Er volgde een interessant experiment. Uit zijn vers had Vanlaere regels als Vingerafdrukken dringen diep door in een lievelingsfoto, Op droge grond lijkt de tijd minder vat te hebben en Een ritseling is gauw vergeten geprint en verdeeld onder de aanwezigen. Die mochten in willekeurige volgorde en zo vaak als ze wilden elk 'hun' regel voorlezen waardoor er een nieuw geheel ontstond, dat iets weg had van een beurtzang. De auteur hoorde het goedkeurend aan.